Kafejeto Palarnia

0

Nikaragua

nikaragua

Nikaragua

Nikaragua leży w sercu Ameryki Środkowej, z wybrzeżami Pacyfiku i Karaibów. Pasma górskie oddzielają wschód, który jest w dużej mierze dżunglą, od bardziej rozwiniętych regionów zachodnich, w tym jeziora Nikaragua i niektórych aktywnych wulkanów. Najwyższy ląd znajduje się na północy. Klimat jest tropikalny. Tradycyjny eksport obejmuje bawełnę, kawę, banany i złoto. Gospodarka zależna od pomocy ucierpiała na skutek wojny domowej (1978-89) i sankcji USA.

Jako najbiedniejszy kraj Ameryki Środkowej, Nikaragua jest w dużym stopniu uzależniona od przemysłu rolnego, który generuje 25% całkowitego zatrudnienia i 74% eksportu. Na szczęście Nikaragua ma jedne z najlepszych terenów w Ameryce Środkowej, zawierające doskonałe gleby wulkaniczne i obfite wody gruntowe do nawadniania.

nikaragua

Około 40 procent gruntów uprawnych jest wykorzystywanych pod uprawy eksportowe. Kawa nadal stanowi 21 procent dochodów z zagranicy, chociaż w ciągu ostatnich pięciu lat kraj dokonał dywersyfikacji w zakresie szerokiej gamy produktów rolnych.

Tylko Arabika

Arabiki Nikaragui są zwykle uprawiane na wysokości między 700 a 1500 metrów. Kilka rodzajów kawy jest dobrze zdefiniowanych i oficjalnie klasyfikowanych zgodnie z ich wysokością uprawy. Jednak większość wysokiej jakości kaw nikaraguańskich (80%) rośnie powyżej 1200 metrów w północnych górach Jinotega, Matagalpa i Segovias. Według większości importerów Nikaragua produkuje kawy z dobrą kwasowością. Są pachnące, gdy pochodzą z wyższych elewacji, choć nieco nieregularne, prawdopodobnie ze względu na standaryzację klasyfikacji. Większość drzew kawowych należy do odmiany Caturra, a następnie do odmiany Bourbon i odmian mieszańcowych, co pozwala uzyskać plony do 25 worków z hektara. Jednak jakość Catimor została zakwestionowana przez wielu ekspertów od kawy, którzy twierdzą, że produkuje płaską smakującą kawę. Margogype znika, ponieważ jego niski plon sprawia, że ​​jest nieopłacalny dla farmerów, nawet przy dobrej cenie za kilogram.

Odrobina historii

Lata kryzysu

Historia branży rozpoczęła się sto lat temu, kiedy rząd Nikaragui umieścił reklamy na dworcach kolejowych w Niemczech, wabiąc osadników do kraju. Kilkudziesięciu ambitnych poszukiwaczy przygód w wieku około dwudziestu kilku lat przyjęło ziemię pod warunkiem, że będą uprawiać kawę. W ciągu następnych siedemdziesięciu lat reputacja uzyskana przez nikaraguańską kawę sprawiła, że ​​stała się ona ulubioną kawą europejskich importerów, podczas gdy w Stanach Zjednoczonych pozostawała w dużej mierze nieznana. Ale produkcja kawy miała przeżyć najgorszy kryzys w historii.

W 1978 r. kawa była uprawiana na 100 000 hektarów ziemi. Eksport kawy przekraczał milion worków na zbiór. Po latach wojny partyzanckiej, w lipcu 1979 r. Rebelianci Sandinistów przejęli władzę w Managui. Handel zagraniczny został natychmiast znacjonalizowany, a w 1981 r. Encafe (narodowa firma kawowa Nikaragui) zaczęła działać jako jedyny nabywca i eksporter kawy. W tym samym roku nowy rząd uchwalił reformę rolną zezwalającą na wywłaszczenie gruntów (ponad 350 hektarów), które zostały opuszczone lub źle zarządzane przez ich właścicieli. Jednak w latach 1982/83 Nikaragua nadal eksportowała 1,12 miliona worków kawy.

Po 1983 r. wojna przeciwko wspieranym przez USA rebeliantom Contra, w połączeniu z niedoborem siły roboczej, rosnącymi kosztami importowanych agrochemikaliów i części zamiennych (z powodu embarga gospodarczego USA) doprowadziły do ​​stagnacji w produkcji produktów rolnych, w tym kawy. W styczniu 1986 r. Sandinistas przyjęli dodatkowe przepisy, które umożliwiły rządowi wywłaszczenie nawet wydajnych gospodarstw. Około miliona hektarów ziemi zostało przydzielone spółdzielniom rolniczym i robotnikom bezrolnym, w wyniku czego udział dużych właścicieli ziemskich w rolnictwie spadł z 41% w 1978 r. Do 11% w 1985 r. W przypadku kawy skutki tej ewolucji były dramatyczne, a produkcja upadła. Do tego czasu większość dużych plantatorów została zmuszona do wycofania się z interesu, a wielu z nich uciekło, aby rozpocząć nowe życie, głównie na południowej Florydzie. Ci, którzy byli w stanie utrzymać swoje farmy, dokonali niewielkich lub żadnych nowych inwestycji w ciągu dwunastu lat rządów sandinistów z obawy przed konfiskatą i niepewnością związaną z kontrolą walut. W latach 1987/88 Nikaragua wyeksportowała najniższy w historii poziom 460 000 worków kawy, mniej niż połowę tego, co kraj wyeksportował kilka lat wcześniej.

W sumie około 30 000 hektarów kawy zniknęło lub zostało porzuconych. Ekstensywne wycinki starych drzew liściastych, które chroniły tysiące hektarów kawowców, również zmniejszyły produkcję kawy. Drzewa zostały wycięte przez rząd centralny w celu pozyskania drewna, z którego większość sprzedano Kubie, w złym celu kontrolowania naporu zarazy rdzy kawowej poprzez wystawienie plagi na bezpośrednie działanie promieni słonecznych. Brak technologii w gospodarstwach i rozwój chorób wpłynął również negatywnie na produkcję.

Nowy początek

Kiedy w 1991 r. niespodziewanie wybrano liberalny rząd Chamorro, marketing, przetwórstwo i eksport kawy zostały ponownie sprywatyzowane, ale plantatorzy wciąż mieli wiele problemów. Większość ich drzew miała ponad 30 lat i musiała zostać wymieniona. W Nikaragui od dawna nie sadzono żadnych nowych drzew, a sadzonki nie były łatwo dostępne. Trudno było również znaleźć pracowników i menedżerów potrzebnych do pracy na farmach. Central American Bank of Economic Integration (BCIE) natychmiast zaczął finansować pięcioletni plan renowacji kawy (wart 33 miliony dolarów), w wyniku którego zasadzono 25 000 hektarów. Głównym celem było osiągnięcie całkowitej produkcji 2,3 miliona worków do 1996 r. Plan nie spełnił jednak oczekiwań, ponieważ nie zapewnił plantatorom finansowania po 1993 r. Dziś, nawet jeśli całkowita powierzchnia upraw kawy jest taka, jak przed 1979 r. plony są nadal niskie, średnio 9,8 worków na hektar.

Dobrze wiedzieć

Nikaragua ma ogromny potencjał, aby stać się regionalnym liderem w produkcji kawy. Żyzne ziemie, stabilność wewnętrzna i wzrost gospodarczy sprawiają, że kraj ten marzy o pokonaniu swojego północnego sąsiada, Hondurasu.

Kawowe fakty

Okres kwitnienia

maj - czerwiec

Okres zbiorów

listopad - styczeń

Okres wysyłki

grudzień - wrzesień

Kraje docelowe

Ilość dni potrzebnych na transport morski

Port załadunkuZnaczenieEUUS
Puerto Cortés 95%227
Corinto5%257

Port Puerto Cortés

Większość kawy jest eksportowana autostradą Panamerykańską przez Puerto Cortes (na wybrzeżu Atlantyku w sąsiednim Hondurasie), która oferuje cotygodniowe połączenia z Europą i portami Zatoki Perskiej z głównymi liniami żeglugowymi. Puerto Corinto, port na Pacyfiku w Nikaragui, próbuje teraz utrzymać biznes kawowy w Nikaragui.

Port Puerto Corinto

Puerto Corinto, chronione przez wyspę, jest jedynym naturalnym i bezpiecznym portem w regionie, który korzysta również z bezpośredniego dostępu drogowego do i z innych krajów Ameryki Środkowej. Port jest połączony pełną siecią dróg ze wszystkimi ważnymi miastami Nikaragui. Odległość do Managua to około 160 km.

Po prywatyzacji Puerto Corinto w 1997 r. Zmodernizowano instalacje i zwiększono głębokość wody do 13,35 m, co pozwala teraz portowi obsługiwać wszelkiego rodzaju ładunki. Oferują elastyczne usługi 24 godziny na dobę przez cały rok, a ich główną ambicją jest stać się największym, najlepszym i najbardziej wydajnym portem po stronie Pacyfiku w Ameryce Środkowej. Cel ten można z powodzeniem osiągnąć, ponieważ częste problemy z transportem śródlądowym do Hondurasu (dokumenty, utrata wagi) motywują firmy żeglugowe do pchania Corinto do przodu. Usługa dowozu do Cartageny jest sprawna, spęcznianie kawy nie stanowi problemu, a od 2015 roku łodzie wpływają do Puerto Corinto co miesiąc o wydajności 1500 TEU / miesiąc.

Organy celne w porcie doskonale zdają sobie sprawę z wymogów światowego eksportu i do tej pory wykazały się elastycznością i współpracą. Na przykład niedawne propozycje zmian procedur celnych pozwolą na bezpośredni załadunek i wysyłkę kontenerów „śródlądowych”, o ile są one nadziewane i plombowane w obecności celnika. To nowe podejście, chociaż wciąż nie jest sfinalizowane, powinno znacznie ułatwić procedury celne, a celem jest ostatecznie doprowadzenie do odprawy celnej bez papieru.

To również może cię zainteresować

Klasyfikacje

Odmiany botaniczne

Główne odmiany botaniczne: Caturra, Catuai, Hybridis H1 i H3 oraz Marsellesa

Wg Regionu

RegionKategoria jakościWysokość
JinotegaStrictly High Grown665 – 1665 m n.p.m.
MatagalpaStrictly High Grown665 – 1165 m n.p.m.
Nueva SegoviaStrictly High Grown800 – 1665 m n.p.m.
Nicaragua High Grownponiżej 800 m n.p.m

Eksporterzy kładą bardzo mały nacisk na region produkcji. Zaskakujące jest również to, że na rynkach eksportowych oferowanych jest bardzo mało HG i GW. Inną oferowaną odmianą jest Maragogype, w którym produkowanych jest od 5 do 7000 worków. Główne rynki eksportowe to Europa (głównie Belgia, Francja, Niemcy) oraz Japonia.

Wg wysokości upraw

RegionKategoria jakościWysokość
Central Estrictamente AlturaStrictly High Grownpowyżej 1500 m n.p.m.
Central AlturaHigh Grown1300 to 1500 m n.p.m.
Central Bueno LavadoGood Washed1000 to 1300 m n.p.m.
Central StandardLow Grownponiżej 1000 m n.p.m.

Te klasyfikacje wysokości należy traktować jako teoretyczne, ponieważ większość High Grown i MG jest mieszana z SHG i eksportowana jako SHG.

Obróbka

OwocobranieSelektywnie ręcznie
ObróbkaMetoda mokra we własnych gospodarstwach: próbując zahamować skutki wieloletnich zaniedbań ekologicznych na obszarach produkcji kawy, zbudowano przyjazne dla środowiska młyny mokre, aby chronić rzeki przed zanieczyszczeniem przez zakłady przetwórcze.
FermentowanieIndywidualnie przez każdego farmera na jego posiadłości.
SuszenieSuszenie na słońcu na skrzyniach lub na czarnych plastikowych matach, czasami w suszarkach lub na scentralizowanych patio.
SortownieKawy obrabiane standardowo są mieszane ze sobą w młynach suchych, aby uzyskać wyższe ceny od kupujących.

Kawowe środowisko

O farmerach

Spośród 30 000 farmerów w Nikaragui 70 procent uważa się za małe gospodarstwa, a 30 procent jest właścicielami gospodarstw większych niż 35 hektarów. Północne departamenty Jinotega i Matagalpa kierują krajowymi obszarami uprawy kawy. Za nimi podążają Nueva Segovia, Carazo i Boaco. 201 000 Nikaraguańczyków pracuje w przemyśle kawowym, z czego ponad 60% na polach. Większość małych i średnich producentów nie ma dostępu do kredytów bankowych i korzysta z zaliczek udzielanych przez eksporterów przy oprocentowaniu powyżej 30 proc. w skali roku. Ostatnie ceny kawy, aż do 2000 roku, pomogły im ulepszyć swoje plantacje, a produkcja rosła.

Większość eksporterów to mali, w porównaniu z innymi krajami produkującymi: tylko nieliczni z nich eksportują ponad 20 000 worków rocznie.

EXCAN-UNICAFE-CONICAFE

W 1974 r. potrzeba utworzenia Stowarzyszenia Eksporterów stała się oczywista dla grupy eksporterów kawy z Nikaragui, nie tylko w celu obrony lokalnych interesów, ale także w celu promowania nikaraguańskiej kawy wśród konsumentów jako grupy. I tak w tym samym roku powstało „Nikaraguańskie Stowarzyszenie Eksporterów Kawy (EXCAN)”.
Coraz większa różnorodność miejsc docelowych, do których obecnie eksportowana jest kawa z Nikaragui, jest w dużej mierze zasługą EXCAN. Członkowie reprezentują około 90% krajowego eksportu kawy, a ponieważ kawa jest głównym źródłem wymiany zagranicznej w Nikaragui, doskonale zdają sobie sprawę ze swoich obowiązków. Kawa przez ostatnie 40 lat stanowiła około 50% krajowego produktu Nikaragui.

Większość ze stu suchych młynów kawy działających w kraju należy do eksporterów. Ich zdolności przetwórcze znacznie przekraczają rzeczywistą krajową produkcję kawy (około dwóch milionów worków), co jest przyczyną zaciekłej konkurencji, jaka istnieje między nimi w okresie żniw.

Z drugiej strony, w 1991 roku plantatorzy kawy utworzyli Nikaragua’s Coffee Growers Union (UNICAFE), odpowiedzialną za udzielanie pomocy technicznej swoim członkom i obronę ich wspólnych interesów. UNICAFE kontrolował rejestry eksportu przez kilka lat, ale pod koniec 1997 roku rząd postanowił odzyskać pełną kontrolę nad polityką kawową kraju i utworzył CONICAFE (Nikaragua’s Coffee Commission), która podlega a Ministerstwu Gospodarki i Rozwoju.

CONICAFE ma przedstawicielstwa plantatorów, eksporterów, młynarzy i palarni, a także rządu. Niestety wydaje się, że ta struktura, motywowana politycznie, zaszkodziła stosunkom między plantatorami, eksporterami i rządem.

Kawa Speciality

W ostatnich latach czterdziestu dużych producentów utworzyło Nikaraguan Specialty Coffee Association. Z regionów Matagalpa i Jinotega ich produkcja była głównie eksportowana do Stanów Zjednoczonych. Kawa z plantacji takich jak La Cuesta, Selva Negra i La Cumplida, trafiła już na rynek dla smakoszy w Ameryce Północnej. Około 10 000 worków jest sprzedawanych każdego roku pod nazwą Segovia. Segovias to kawy Strictly High Grown, z dużymi ziarnami (sita 18 do 20) oraz słodkim i przenikliwym aromatem.

Newsletter

Dołącz do naszego newslettera i odbierz

10%

zniżki na zakupy kawy ziarnistej w sklepie internetowym.

Newsletter

Dołącz do naszego newslettera i odbierz 10% zniżki na zakupy kawy ziarnistej w sklepie internetowym.