Od samego początku branża kawowa Papui Nowej Gwinei podlega niewielkim regulacjom i działa na zasadach wolnej przedsiębiorczości. Zasady nakładane są w postaci corocznej rejestracji przetwórców i eksporterów, procedur rejestracji umów sprzedaży oraz obowiązkowych norm jakości. Ustawa o przemyśle kawowym, na mocy której określone są te zasady, jest zarządzana przez Coffee Industry Corp., która monitoruje eksport i zapewnia inspekcję fabryczną i usługi zapewniania jakości. Korporacja nie zajmuje się handlem, istnieje po prostu jako organ regulacyjny, badawczy i doradczy dla rolników.

Od samego początku sektor przemysłu oparty na małych gospodarstwach był bardzo konkurencyjny. Tylko niektóre regiony, w których brakuje dróg dojazdowych, nie przyciągają wielu nabywców. Tutaj farmerzy często muszą po prostu zaakceptować cenę oferowaną im przez jednego kupca, który jest skłonny prowadzić działalność w tak odległych regionach. Jednak na głównych obszarach upraw handel kawą jest intensywny. W okresie żniw działają dosłownie setki drobnych kupców, wielu zwykle z bazy na poboczu drogi z prowizorycznym znakiem (informującym o ich obecności i przeznaczeniu) i wagą. Inni, na ogół lepiej zorganizowani i bardziej doświadczeni, podróżują do różnych regionów produkcyjnych, używając pickupów z napędem na cztery koła, a po drodze targują się i kupują kawę od rolników. Wielu bogatszych mobilnych nabywców w ostatnich latach zaczęło zakładać stałe magazyny miejskie, zazwyczaj przy głównym rynku lub w innym centralnym miejscu w jednym z górskich miast. W odpowiedzi na to wielu hodowców z odległych obszarów woli teraz przywozić swoją kawę do miasta na sprzedaż. Zwykle osiąga się to przez zatrzymanie przejeżdżającego autobusu i ułożenie kilku worków kawy na dachu. W mieście, gdzie magazyny skupiają się w pobliżu rynku, można łatwo określić, jaka jest aktualna cena kawy i sprzedać kawę, temu kto zaoferuje najwyższą cenę. Nigdy nie jest to tak proste w wioskach lub na poboczach dróg, gdzie gładko rozmawiający kupujący mogą zmienić ofertę bardzo na swoją korzyść.

Wszystko to przekłada się na zaciekłą konkurencję o produkt rolnika, który, jeśli jest dobrze zorganizowany, może uzyskać 80% lub więcej panującego eksportu lub ceny FOB. W tej sytuacji, przy dużej konkurencji i niewielkich marżach, presja spoczywa raczej na średnim człowieku niż na plantatorze, aby zarobić wystarczająco dużo pieniędzy, aby pozostać na rynku. Wadą tego, ponieważ regulowanie handlu przydrożnego w jakikolwiek znaczący sposób jest prawie niemożliwe, jest to, że zawsze jest nabywca dowolnej jakości, co tworzy rynek, na którym rolnicy mogą stracić motywację do wytwarzania lepszego produktu. Ostatecznie kary za niespełniającą norm jakość będą nakładane na fabryki.

Dostrzegając zaistniałą sytuację, Coffee Industry Corporation opracowała kompleksowy, proaktywny pakiet szkoleń dla rolników, w ramach którego kładzie się nacisk na kontrolę jakości poprzez selektywny zbiór i odpowiednie metody przygotowania suchej kawy pergaminowej. Jednak podobnie jak w każdej grupie ludzi, wśród rolników są „osoby adoptujące” i „osoby nie adoptujące” i chociaż pakiet ten nadal przynosi pozytywne rezultaty, zmiana jest bardzo powolna. CIC zajęło się również tym problemem, opracowując zestaw norm klasyfikacji suchej kawy pergaminowej, która ma być używana przez sektor przetwórstwa i eksportu. To samo zrobiono dla klasyfikacji wiśni, ponieważ są one również przedmiotem handlu w niektórych obszarach. Zarówno norma klasyfikacji wiśni kawowca, jak i kawy w pergaminie są publikowane za pomocą tablic ściennych i ulotek, w których różne klasy produktów są przedstawione na bardzo dokładnych kolorowych fotografiach. Każda zarejestrowana fabryka jest zobowiązana do wywieszania tablic ściennych w każdym ze swoich punktów skupu, a dziesiątki tysięcy ulotek zostało rozesłanych w ramach kampanii skierowanych do plantatorów i kupców przydrożnych. Ponieważ ogólnie uważa się, że jakiekolwiek inne środki kontroli cen lub utworzenie centralnego organu kontroli marketingu przyniosłyby skutki odwrotne do zamierzonych, jeśli chodzi o wynik finansowy dla plantatora, kupującym i sprzedającym po prostu pomaga się w klasyfikowaniu kawy, pozostawiając jednocześnie uczciwą cenę, dobrowolnie. Normy dotyczące wiśni i kawy w pergaminie nie mają żadnej rzeczywistej mocy prawnej, z wyjątkiem minimalnego standardu dla nieprzetworzonej kawy, którego należy przestrzegać. Prawo zabrania kupowania lub sprzedawania kawy poniżej tego standardu, a ustawa CIC przewiduje surowe kary zarówno dla kupujących, jak i sprzedających te kawy.

96% całej kawy produkowanej w PNG jest eksportowane przez miasto portowe Lae. Tutaj wszystkie eksportowane przesyłki kawy są indywidualnie sprawdzane przez Laboratorium Zapewnienia Jakości CIC.