Rwanda, gęsto zaludniony i pozbawiony dostępu do morza kraj we wschodniej Afryce, składa się głównie z gór i płaskowyżów na wschód od doliny Rift. Klimat jest ciepły z letnią porą suchą.

Ruanda przeszła długą drogę od straszliwej wojny domowej w latach 1990-1994, w której według niezależnych szacunków zginęło ponad 500 000 ludzi, pozostawiając kraj w ruinie, a społeczeństwo w rozsypce. Dochód Rwandy na osobę spadł do 150 dolarów podczas wojny domowej, w 2017 roku wyniósł 700 dolarów. Od 2000 r. PKB Rwandy rośnie o 8% rocznie – co czyni ją jedną z najszybciej rozwijających się gospodarek na świecie – ale wciąż jedną z najbiedniejszych. Początkowo ożywienie gospodarcze wywołała pomoc zagraniczna – w 2006 r. Pomoc stanowiła jedną czwartą PKB i około połowy budżetu rządu – w 2017 r. Wynosiła odpowiednio 5% i 17%. Od 2000 r. Lepsze dochody gospodarstw (kawa stanowi 75% eksportu) zapewniły wzrost organiczny.

Produkcja to głównie Arabika. Informacje dotyczące Robusty nie są tak dokładne, jak w przypadku Arabiki. W większości odizolowanych regionów, w których granice są mniej lub bardziej określone, występują różnice w produkcji, które zniekształcają statystyki.

Eksport kawy został całkowicie sprywatyzowany po latach dziewięćdziesiątych. Tylko kilka firm zajmuje się eksportem kawy, konkurując z sobą o zakup kawy pergaminowej od „marchand” (lokalnych handlarzy) i plantatorów.

OCIR CAFE, organ rządowy zajmujący się kawą w Rwandzie, wydaje pozwolenia na eksport i monitoruje ceny lokalne i eksportowe. Pomagają również rolnikom w uprawie.

Cała eksportowana kawa musi być przechowywana w magazynach OCIR przed eksportem. Klasyfikacja jakości eksportowej i ocena jakości są wykonywane przez OCIR, który dostarcza eksporterowi certyfikat jakości.

Większość plantatorów to drobni rolnicy, którzy przetwarzają wiśnie we własnych gospodarstwach i dostarczają kawę do eksportera jeszcze będącą pergaminie.

Podobnie jak w Burundi, rząd Rwandy podjął kroki w celu zwiększenia produkcji kawy Fully Washed ze szkodą dla kawy Semi Wasched. Od 2016 roku rolnicy muszą dostarczać kawę do przypisanej im powiatowego młyna. Cena wiśni jest ustalana przez rząd.