Malutki, ale zaludniony kraj Burundi w Afryce Wschodniej graniczy z Rwandą, Kongo, Tanzanią i jeziorem Tanganika. Jest pagórkowaty z wysokimi płaskowyżami i klimatem tropikalnym. Burundi jest jak dotąd na szczęście wolne od problemów z niedoborem wody i suszą, które stają się powszechne w Afryce Wschodniej. Gleba jest na ogół bardzo żyzna i głównie wulkaniczna.

Gospodarka Burundi opiera się na uprawach na własne potrzeby, eksporcie złota (1), kawy (2) i herbaty (3). Pomoc zagraniczna nadal pozostaje głównym źródłem dochodów i maleje od czasu ponownego wyboru prezydenta Pierre’a Nkurunziza w 2015 roku.

Kawa została wprowadzona do Burundi w latach dwudziestych XX wieku i jej znaczenie zaczęło rosnąć w latach pięćdziesiątych, ponieważ została uznana za uprawę, która przyniesie rewolucję rolniczą u producentów z Burundi, którzy następnie uzyskają dostęp do generowania pieniędzy, a nie tylko do dostaw żywności. Przemysł kawowy rozpoczął się w latach 60-tych bardzo zorganizowany jako przemysł publiczny, a rząd był zaangażowany zarówno w instytucjonalizację, jak i prowadzenie działalności polegającej na dostarczaniu kawy eksportowej do przemysłu importowego. W istocie koalicja państw finansuje rozwój infrastruktury i pośrednio dotowaną produkcję w zakresie wspierania ludności Burundi w procesie jej rozwoju gospodarczego. W latach 90-tych rząd Burundi był mocno zadłużony w umowie z FMI, aby spłacić dług, wykupić przemysł kawy i otworzyć go na wolny handel, sprzedając aktywa i dopuszczając prowokacje do udziału w przetwórstwie kawy. To właściwie koniec rządowego wsparcia przemysłu kawowego w Burundi, zdecydowanie koniec dotacji, z których korzystali rolnicy z Burundi w trudnych warunkach rynkowych. 630 BIF/kilogram wiśni kawowca było rzeczywiście minimalną ceną przez ponad 40 lat dla pierwszej generacji farmerów kawy z Burundi.

Burundi produkuje głównie Arabikę (± 96%) i bardzo mały procent Robusty (± 4%).

W ostatnich latach eksport kawy Fully Washed przekroczył wielkość eksportu kawy Semi Washed. Burundi produkowało do niedawna 70% częściowo mytej i 30% w pełni umytej kawy, w 2018 trend się odwrócił, teraz możemy bezpiecznie założyć, że nie więcej niż 25% kawy jest przetwarzane jako półmyte. Jest to część większego programu rządowego mającego na celu zachęcanie do produkcji lepszej kawy w celu uzyskania lepszych zysków.

Przepływ kawy jest różny dla obu rodzajów jakości: jakość Fully Washed pochodzi z kawy zbieranej przez plantatorów, gdy jest dojrzała i dostarczanej do najbliższego młyna. Te stacje mycia są rozmieszczone w wiejskiej części kraju. Każdy obszar uprawy kawy ma na swoim terenie stanowisko, które jest również miejscem spotkań i wymiany. Kawa jest wyłuskiwana, ​​fermentowana i myta w małych myjniach (o wydajności około 500 MT rocznie każda) i suszona na łożach afrykańskich, a następnie przechowywana w suchych pergaminach w myjni do czasu zebrania wystarczającej ilości do wysłania do suchego młyna w celu obłuszczenia, klasyfikacji i sortowania na eksport . Po zakończeniu obróbki i zatwierdzeniu kawy przez ARFIC (krajowa instytucja kawowa) każda partia eksportowa jest przechowywana w państwowym magazynie w Gitega lub Bużumbura.

Tak zwana jakość Washed (lub Semi-Washed) to kawa, która jest wyłuskiwana, myta i suszona w gospodarstwie rolnika. W tym procesie nie ma kontrolowanej fermentacji. Kawa jest eksportowana tymi samymi kanałami, co Fully Washed, chociaż spora część jest przemycana lub konsumowana lokalnie. Semi-Washed ma niższą jakość i wartość niż Fully Washed, stąd niedawny rozwój Fully Washed, ponieważ Burundi zdobywa coraz większą ekspozycję na światowe rynki konsumenckie.

Kawa Fully Washed jest wysyłana wcześniej niż kawa Semi-Washed. Głównie dlatego, że rolnicy używają półmytego produktu jako gotówki pod materac, który mogą wydawać co miesiąc po okresie zbiorów. Sprzedając wiśnie kawowca, farmerzy uzyskują cały dochód naraz, ponieważ muszą one zostać dostarczone ze zbiorów dokonanych tego samego dnia.

 Oficjalny organ ds. kawy w Burundi (OCIBU) podjął ostatnio decyzję o ponownej klasyfikacji różnych klas eksportowych. Przedefiniowali również wady w następujący sposób: wady i poważne wady (tj. uszkodzone, zgniecione, wyblakłe, przefermentowane, śmierdzące, czarne, …).  Poniższa tabela będzie miała zastosowanie:

Fully washed	FW Ngoma Mild	4% max. of defects 0.15% max. of brokens no serious defects no foreign matters
	FW AA	7% max. of defects 0.15% max. of brokens no serious defects no foreign matters
	FW A	10% max. of defects 0.5% max. of brokens no serious defects no foreign matters
	FW B	15% max. of defects 1.5% max. of brokens no serious defects no foreign matters
	FW PB	5% max. serious defects 0.25% max. foreign matters
	FW TT	0.5% max. foreign matters
	FW T	0.5% max. foreign matters

Washed	W AB	7% max. of defects 0.5% max. of brokens no serious defects no foreign matters
	W C	13% max. of defects 2.5% max. of brokens 1% of serious defects no foreign matters
	W PBB	10% max. of crunched beans undefined max. of brokens undefined max. of serious defects 0.25% foreign matters
	W TT	undefined max. of defects undefined max. of brokens undefined max. of serious defects 0.5% foreign matters
	W T	undefined max. of defects undefined max. of brokens undefined max. of serious defects 0.5% foreign matters

Dwa oficjalne rodzaje wad to „wadliwe ziarno” i „prawdziwa wada”. Dopuszczalna jest tolerancja ± 2%. Niemniej jednak „zakazane ziarno” pozostaje całkowicie niedopuszczalne.

Jedną z najbardziej problematycznych wad filiżanki kawy jest tak zwany smak „ziemniaka”, który występuje tylko w Burundi, Rwandzie i Kivu.

Coraz więcej uwagi poświęca się poprawie procesów fermentacji i suszenia w celu poprawy jakości filiżanek. W ostatnich latach Burundi rozpoczyna pierwszy eksport „kaw specjalnych”.

⁽²⁾ It used to be that all the coffee produced in the country is milled by the large and modern OCIBU (governmental body) mills. Nowadays private entrepreneurs have developed dry mills service proposition in Gitega, Ngozi and Bujumbura to attend the parchment flow closer to production areas with quality service.

Kiedyś cała kawa produkowana w kraju była przetwarzana przez duże i nowoczesne młyny OCIBU (organ rządowy). Obecnie prywatni przedsiębiorcy opracowali ofertę usług suchych młynów w Gitega, Ngozi i Bużumbura, aby zapewnić wysokiej jakości obsługę bliżej obszarów produkcyjnych.

ARFIC kontroluje wszystkie kawy eksportowe co do jakości jej profilu, klasyfikacji i wilgotności; maksymalna wilgotność na eksport to 11,5%

Przed 2009 rokiem cały sektor kawy w Burundi był własnością rządu Burundi i był przez niego zarządzany przy ograniczonym udziale prywatnym. W tym samym roku MFW i Bank Światowy zmusiły rząd do sprywatyzowania i sprzedaży części stacji mycia prywatnym inwestorom pod warunkiem, że 25% kapitału społecznego musiało być zarezerwowane dla lokalnych rolników z Burundi.

W przeszłości cała uprawa była sprzedawana w systemie aukcji przez oficjalny organ ds. kawy zwany OCIBU (Office des Cafés du Burundi). Tylko członkowie ABEC (Association Burundaise des Exportateurs de Café) mieli prawo uczestniczyć i kupować podczas tych aukcji. Eksporterzy kupowali różne gatunki kawy na zasadzie Free On Truck (FOT) Bużumbura oraz we franku burundyjskim (BUF). Kawa była następnie wysyłana przez nich do portów morskich.

Liberalizacja rynku wcześniej kontrolowanego wyłącznie przez państwo, miała niewielki wpływ na dotychczasową promocję kawy burundyjskiej. Obecnie prawie 20 zarejestrowanych eksporterów / kupujących dzieli wywożone ilości, ale działają bardziej jako agent kupujący niż rzeczywisty eksporter.

Środowisko konkurencyjne można podzielić na 3:

• Prywatne firmy

• Sogestals (société de gestions de station de lavage): przedsiębiorstwa państwowe, które zarządzają własną stacją mycia.

• Konsorcjum spółdzielni: 33 spółdzielnie, z których każda jest właścicielem stacji mycia i wspólnie sprzedaje swoją kawę za pośrednictwem Cococa.

Coffee is the first agricultural resource as well as the largest source of export revenues (more than 80% of total export revenues). 

The lack of access to cash prior to crop has strongly impacted the volumes of the Sogestals and the Cooperatives. They claim having produced 50% less than estimated as they could not buy the cherry at WS level at the beginning of the crop. They are currently struggling to fulfill their shorts. Cash rich private companies on the other hand where able to secure more relative volume than previous years.

Kawa jest pierwszym surowcem rolnym, a także największym źródłem przychodów z eksportu (ponad 80% całości przychodów z eksportu).

Brak dostępu do gotówki przed zbiorami znacząco wpłynął na wielkość Sogestals i Spółdzielni. Twierdzą, że wyprodukowali o 50% mniej niż szacowano, ponieważ nie mogli kupić wiśni kawowca na poziomie WS na początku uprawy. Obecnie starają się osiągnąć szacowane ilości w skupie.

Z drugiej strony, prywatne firmy bogate w gotówkę były w stanie zabezpieczyć relatywny wolumen w porównaniu z poprzednimi latami.